بررسی آزمایشگاهی مقاومت چسبندگی بین دو بتن قدیم و جدید

    امروزه کاربرد سازه‌های بتنی بسیار رایج تر از دیگر سازه‌های مورد استفاده در ساختمان‌ها شده است به طوری که در اغلب کشورهای جهان نسبت مصرف بتن به فولاد از 10 به 1 نیز فراتر رفته است کل بتنی که در سال 91 میلادی در جهان مصرف شده است بالغ بر 3 بیلیون تن یعنی یک تن به ازای هر نفر در جهان تخمین زده می‌شود. تنها ماده‌ای را که بشر به این میزان مصرف می‌کند، آب است. [1]  بعضی مواقع این سازه‌ها به علت وجود نقص در سیستم باربری‌شان در شرایط عادی یا بحرانی، نیاز مبرمی به مقاوم‌سازی اعضای آسیب پذیر پیدا می‌کند. روش‌های مختلفی برای تقویت این اعضا وجود دارد که یکی از آنها توسعه ابعاد مقطع به وسیله بتن تازه می‌باشد. در این روش، میزان چسبندگی بتن تازه به بتن سخت‌شده نقش مهمی در انتقال نیروها ایفا می‌کند. در این تحقیق آزمایشگاهی به اندازه‌گیری تنش چسبندگی ایجاد شده بین بتن سخت ‌شده قدیمی(هسته) و بتن تازه(جداره) در نمونه‌های استوانه‌ایی پرداخته و تأثیر تغییرات سه عامل: طول نمونه، ضخامت جداره و مقاومت فشاری 28 روزه بتن جداره بر روی تنش چسبندگی بررسی می‌شود. در این آزمایش از روش Push-out  برای شکستن نمونه‌ها استفاده شده است.